- ۱ نظر
- ۰۴ دی ۹۵ ، ۲۰:۲۳
انسان موجود تنهایی است...
کسی نـمـی تواند از تنهایی وغربت ذاتی اش رهایی پیدا کند .
رفقا و خانواده ، تا حدی می توانند این تنهایی را برطرف کنند ؛
ولی غربت انسان "هیــچ وقـت" کاملاً رفع نمی شود !
خدا انسان را طوری آفریده که تنهایی اش فقط با خــــــدا برطرف میشود.
از تنهایی گله نکنیم و آن را تقصیر این و آن نیندازیم !
╗ حجت الاسلام پناهیان ╚
غصه ، گریه ، یا خنده ، هرچه را داری به خدا نشان بده.
سر جا نماز چرا خنده ات را به خدا نشان نمی دهی
و فقط اخم و غصه ات را ارائه میدهی؟!
خنده ات را بیاور اینجا و اخمت را ببر به دنیا.
گرچه به دنیا هم اخم نکن؛
پیش زن و بچه ات هم روی خوش نشان بده.
نماز را آرام و با تأنّی بخوان ...
شاید یادت بیاید که
داری با خدا صحبت میکنی و خدا دارد با تو صحبت میکند!
در نماز خودت باش
و نگذار حواست جای دیگری برود.
اصلاً دقت کن و ببین کیست که دارد نماز میخواند...