خــراب آبـــاد
زدیــم بـر صـف رنـــدان و هـر چــه بــاداباد . . . مگــر رسیــم به گـنجــی در این خــراب آبـــاد . . .
خــداونــد عـزّوجـــل می فرمــایــد :
هرگــاه بر جـان بنـــده ام اشتغــال به من غلبــه
پیــدا کنـد ، من خواهـش و لـذت او را در ذکـــر و
یــــاد خـودم قــرار مـی دهم؛ و چــون خواهــش
و لــــذت او را در یـــــاد خـــودم قـــــرار دهــــم ،
عـــاشـــــق مــــن می گــردد ؛ و مـن نیــز به او
عـشــق مـی ورزم ؛ و چون عـــاشـــق یکدیگـــر
شــدیـم ، حجـــاب و پــــرده مـــیان خـــود و او را
بـرمیــدارم و آن (مشــاهـده جمـال و جـلال خود)
را بر او مســلط گـردانـــم بـه طــوری که وقتــی
مردم دچار سهو و غفلت می شوند او دستخوش
سهــو و غفلــت نمی شــود...
میزان الحکمۀ ، جلد 8
-
خـــــــدا
(۹۳) -
آیه
(۵۴) -
سخن یــــار
(۳۲) -
در محضر مولا
(۲۴) -
نمــــــاز
(۸) -
یــــار صـــالح
(۳۷) -
عیـــــدانـــــه
(۳۸) -
دینــــــــداری
(۱۱۱) -
ماه عــزای عـــالم
(۴۶)
- بهمن ۱۳۹۵ (۶)
- دی ۱۳۹۵ (۶)
- آذر ۱۳۹۵ (۱۳)
- آبان ۱۳۹۵ (۱۷)
- مهر ۱۳۹۵ (۴۵)
- شهریور ۱۳۹۵ (۲۱)
- مرداد ۱۳۹۵ (۱۷)
- تیر ۱۳۹۵ (۱۲)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۹)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱۸)
- اسفند ۱۳۹۴ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱۸)
- دی ۱۳۹۴ (۷)
- آذر ۱۳۹۴ (۱)
- آبان ۱۳۹۴ (۷)
- مهر ۱۳۹۴ (۷)
- شهریور ۱۳۹۴ (۲)
- تیر ۱۳۹۴ (۱)
وقتی آیات و نشانه های خدا
بر در و دیوار و در آفاق آسمان و جهان درون در تجلی است ،
وقتی خلقت تابلویی است که عظمت و هدفداری جهان را نشان می دهد ،
وقتی «موعظه» بردل می نشیند و جان را دگرگون می سازد ،
آن چشمی که در پهنه هستی آیات را نبیند و این همه تابلوی جمال را مشاهده نکند ،
اگر کور نیست ، پس چیست؟
قرآن کریم به صراحت و وضوح چنین تعبیر می کند:
فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَکِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ
همانا چشم ها نابینا نمی شود، بلکه دل هایی کور می شود که در سینه هاست
همچنین قرآن کریم از گمراهان دوزخی چنین یاد می کند که:
لَهُمْ قُلُوبٌ لَّا یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لَّا یُبْصِرُونَ بِهَا
آنان دل هایی دارند که با آنها درک نمی کنند و چشم هایی دارند که با آنها نمی بینند
آیا این جز اشاره به همان کوردلی و محرومیت از نگاه دل است؟
❣ مشتاق این باش که در "هر حال" که هستی
"بنده ی او" باشی
❣همانطور که او در هرحال
"پروردگار توست..."
انسان موجود تنهایی است...
کسی نـمـی تواند از تنهایی وغربت ذاتی اش رهایی پیدا کند .
رفقا و خانواده ، تا حدی می توانند این تنهایی را برطرف کنند ؛
ولی غربت انسان "هیــچ وقـت" کاملاً رفع نمی شود !
خدا انسان را طوری آفریده که تنهایی اش فقط با خــــــدا برطرف میشود.
از تنهایی گله نکنیم و آن را تقصیر این و آن نیندازیم !
╗ حجت الاسلام پناهیان ╚
خالق همه شیرینی ها ، از همه شیرینی ها شیرین تر است.
خــدا خالق هر رابطه دوستانه ای است؛
پس رابطه با خـود این خالق ، از هر رابطه ای دوستانه تر است !
روش فکر کن...
╗ حجت الاسلام پناهیان ╚
حضرت علی (ع) می فرمایند :
کاش میدانستم کسی که از علم بی نصیب مانده چه چیز بدست آورده است.
و آن کس که از علم بهره مند شده چه چیز بدست نیاورده است؟
╗ شرح ابن ابی الحدید،جلد 20 ، ص289، کلمه ی 299 ╚
رسول خدا(ص) می فرمایند :
هرکس بخشی از دانش را فرا بگیرد؛
تا برای خشنودی خدا آن را به مردم بیاموزد،
خدا پاداش هفتاد پیامبر را به او عطا می کند.
╗ روضه الواعظین،ص 12 ╚
کسی که واقعا دلبــاخته ی معشوقش شود ،
یکی از بزرگترین لذت های زندگی اش
خواندن نامه های محبوبش خواهد بود
او حتی بیشتر از آن که تمایل داشته باشد به محبوبش نامه بنویسد
دوست دارد نامه های او را بخواند
به ویژه اگر معشوق کرشـــمه ای هم آمده باشد و لطفی هم کرده باشد...!
╗حجت الاسلام پناهیان. برگرفته از کتاب "نگاهی به رابطه عبد و مولا"╚
