خــراب آبـــاد
زدیــم بـر صـف رنـــدان و هـر چــه بــاداباد . . . مگــر رسیــم به گـنجــی در این خــراب آبـــاد . . .
خــداونــد عـزّوجـــل می فرمــایــد :
هرگــاه بر جـان بنـــده ام اشتغــال به من غلبــه
پیــدا کنـد ، من خواهـش و لـذت او را در ذکـــر و
یــــاد خـودم قــرار مـی دهم؛ و چــون خواهــش
و لــــذت او را در یـــــاد خـــودم قـــــرار دهــــم ،
عـــاشـــــق مــــن می گــردد ؛ و مـن نیــز به او
عـشــق مـی ورزم ؛ و چون عـــاشـــق یکدیگـــر
شــدیـم ، حجـــاب و پــــرده مـــیان خـــود و او را
بـرمیــدارم و آن (مشــاهـده جمـال و جـلال خود)
را بر او مســلط گـردانـــم بـه طــوری که وقتــی
مردم دچار سهو و غفلت می شوند او دستخوش
سهــو و غفلــت نمی شــود...
میزان الحکمۀ ، جلد 8
-
خـــــــدا
(۹۳) -
آیه
(۵۴) -
سخن یــــار
(۳۲) -
در محضر مولا
(۲۴) -
نمــــــاز
(۸) -
یــــار صـــالح
(۳۷) -
عیـــــدانـــــه
(۳۸) -
دینــــــــداری
(۱۱۱) -
ماه عــزای عـــالم
(۴۶)
- بهمن ۱۳۹۵ (۶)
- دی ۱۳۹۵ (۶)
- آذر ۱۳۹۵ (۱۳)
- آبان ۱۳۹۵ (۱۷)
- مهر ۱۳۹۵ (۴۵)
- شهریور ۱۳۹۵ (۲۱)
- مرداد ۱۳۹۵ (۱۷)
- تیر ۱۳۹۵ (۱۲)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۹)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱۸)
- اسفند ۱۳۹۴ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱۸)
- دی ۱۳۹۴ (۷)
- آذر ۱۳۹۴ (۱)
- آبان ۱۳۹۴ (۷)
- مهر ۱۳۹۴ (۷)
- شهریور ۱۳۹۴ (۲)
- تیر ۱۳۹۴ (۱)
اخلاص ،
یعنی دوست نداشته باشیم آدم دیگری از کارهای خوب ما خبر داشته باشد ،
و قلب خود را،
از "لبخند رضایت دیگران" و "مقام پیداکردن در نزد دیگران"
بی نیاز ببینیم؛
چه رسد به اینکه بخواهیم خودنمـایی کنیم
و به خاطر خـوب بودن و بندگی خـدا ، از بقیه دلبـری کنیم!
لازمه ی قبول کردن این حرف ها، این است که بپذیریم :
" اخلاص خرج دارد و برای مخلـص بودن باید هزیـنه کرد. "
ممکن است برای حفظ اخلاص یک عمل آن را پنهان کنیم
یا از پاداش اجتماعی آن چشم پوشی کنیم
و با لبخند رضایت ، با قدرناشناسی ها برخورد کنیم .
یا اینکه مجبور شویم اساساً کاری را از اول انجام ندهیم
چون می دانیم این کارها را نمی توانیم مخلصانه انجام دهیم.
( البته در صورتی که آن کارها، کارهای واجب و لازم نباشند.)
بالاخره اخلاص ، بسیاری از منافع دنیایی آدم را به خطر می اندازد...
╗ برگرفته از کتاب "شهر خـدا" / استاد پناهیان ╚
شیطان از غمگین بودن و غصه خوردن ما خوشحال میشود
و شادی ما را دوست ندارد ،
مگر غم مفیدی که آخرش دلخوشی و نشاط باشد .
خــدا از شاد بودن ما خوشحال میشود
مگر آنکه آخرش اندوه باشد .
وقتی بیجا غمگین شدی ،
از خدا عذرخواهی کن که ناراحتش کردی
و با شاد بودن خوشحالش کن
و از شیطان انتقام بگیر ...
"استاد پناهیان"
آیت الله بهجت (ره) :
از ما ، عمل چندانی نخواسته اند !
مهم تر از عمل کردن ، "عمل نکردن" است !
تقوا یعنی "عمل گناه را مرتکب نشدن" !
همه میپرسند چه کار کنیم؟
من میگویم: بگویید چه کار نکنیم؟
و پاسخ اینست :
گــــــــنــــــــــــاه نــــکــنــیــد .
شاه کلید اصلی رابطه با خدا " گــنــاه نــکــردن " است .
غصه ، گریه ، یا خنده ، هرچه را داری به خدا نشان بده.
سر جا نماز چرا خنده ات را به خدا نشان نمی دهی
و فقط اخم و غصه ات را ارائه میدهی؟!
خنده ات را بیاور اینجا و اخمت را ببر به دنیا.
گرچه به دنیا هم اخم نکن؛
پیش زن و بچه ات هم روی خوش نشان بده.
خداوند در آخرت از آب و نان مومن بازخواست نمی کند
بلکه از "محبت" بازخواست می کند
که آن را کجا مصرف کردی
"لِتَسئَلُنَّ یومئِذ عَنِ النَّعیم"
همانا در آن روز از نعیم(ولایت و محبت) مورد بازخواست قرار می گیرند.
خداوند درمورد مالی که به مومن داده
سوال و مواخذه نمی کند
خدا از اراده اش، از وجدانش، از دلش می پرسد
که کجا خرج کرده و به چه داده است.
برگرفته از کتاب مصباح الهدی(سخنرانی های حاج اسماعیل دولابی) صفحه106
نماز را آرام و با تأنّی بخوان ...
شاید یادت بیاید که
داری با خدا صحبت میکنی و خدا دارد با تو صحبت میکند!
در نماز خودت باش
و نگذار حواست جای دیگری برود.
اصلاً دقت کن و ببین کیست که دارد نماز میخواند...
